Ik heb al altijd in de buurt van Brugge gewoond. In deze tijd zijn er heel wat dingen in de stad die ik al volledig mijn leven ken, maar waarvan ik nu pas door mijn studies architectuur de kwaliteiten er van zie. Het Zilverpand in Brugge is daar één van. Recent is er een verandering gebeurd. Namelijk de twee hoofdingangen aan de Noord- en Zuidzandstraat zijn meer geaccentueerd in de straat. Mensen worden zo meer naar de achtergelegen winkels en pleinen getrokken. Deze ingrepen zijn verwaarloosbaar in wat ik interessant vind aan het Zilverpand.
De recentste ingreep op het Zilverpand (doorgang vanaf de Noordzandstraat)
Het ontwerp stampt uit eind jaren ’70. Dit is ook de tijd dat stad Brugge als de dood was voor nieuwe projecten (zie bibliografie 1). De nodige nieuwe projecten worden volledig verkeerd geïntegreerd in het stadsweefsel, dit vooral op vormelijk vlak. Het Zilverpand is volgens dezelfde filosofie gebouwd. Het complex is omringd door nep-oude gebouwen waarbij de passant niet eens merkt dat hij zich in een complex bevindt vanuit eind jaren ’70. Dat het een recenter complex is dan zijn omgeving valt vooral op als je op een luchtfoto kijkt. De daken zijn overal hetzelfde en in een ander kleur dan de omgeving.
Luchtfoto Zilverpand (duidelijk recenter dan zijn omgeving)
Wat ik uitermate interessant vind aan het project is de ruimte die gedefinieerd wordt tussen de gebouwen. De aaneenschakeling van de kleine pleintjes die een verbinding vormen tussen de twee hoofdwinkelstraten in Brugge. Net zoals het vorige beschreven gebouw ‘woonproject in Antwerpen (Luchtbal)’ kan het volledige binnengebied beschouwd worden als een semipublieke ruimte. In deze binnenpleinen bevinden zich nog enkele winkels, horecazaken en de toegang tot een ondergrondse parking.
Die semipublieke ruimtes zijn een perfecte samenhang tussen de overzichtelijkheid van de architecturale wandeling en het mysterie wat het volgende zicht is. De pleinen zijn zodanig geplaatst dat je nooit van het ene plein de volgende ruimte kan overzien, zodat de verrassing groot blijft als je je op het volgende plein komt. Om deze kwaliteiten duidelijk te maken, volgen we de architecturale wandeling (adhv foto’s) vanaf de Noordzandstraat naar de Zuidzandstraat.
De eerste ruimte (het grote plein)
Versmalde doorgang naar de volgende ruimte
De tweede ruimte (het kleine plein)
Overdekte doorgang naar de volgende ruimte
Zicht op de volgende ruimte
Deze ruimte biedt zicht op één van de kerktorens van Brugge
De laatste smalste doorgang naar de Zuidzandstraat
De laatste smalste doorgang naar de Zuidzandstraat
De vormgeving van het project is volledig verkeerd opgevat om de oude stad te imiteren. Maar hiertegenover staat de sfeervolle aaneenschakeling van pleintjes om de passant nieuwsgierig naar de andere winkelstraat te begeleiden.
Bibliografie
Luchtfoto
‘Bing maps’, http://be.bing.com/maps/ (geconsulteerd 09/04/2012).
Foto’s
Eigen foto’s
Rest
1) DUBOIS, Marc, ‘Bouwen aan een stad, Een stad in vele steden’, in: DUBOIS, Marc, Nieuwe architectuur in Brugge (Oostkamp: Stichting Kunstboek, 2002) p. 7-13.
architectuurlandschap 